ஒரு தேசியக்கொடியின் கதை

    தன் தாயையும் தாய் நாட்டின் கொடியையும் மதிக்காத ஒருவன் இருந்தாலும் இறந்தாலும் ஒரு பயனும் இல்லை. "தாயின் மணிக்கொடி  பாரீர் அதைத் தாழ்ந்து பணிந்து புகழ்ந்திட வாரீர்" என்னும் பாரதியின் பாட்டைப் படித்தால் மட்டும் போதுமா?

    கனடா நாட்டுக் குடிமக்கள் தம் தேசியக் கொடியைப் போற்றி மதிக்கிறார்கள்; துதிக்கிறார்கள். காணும் திசையெல்லாம் கொடி பறக்கின்றன. மற்றபடி கட்சிக் கொடிகள் பறப்பதை எங்கும் காண முடியாது.

    

கனடா 150

இவர்கள் சுதந்திரம் பெற்று நூற்று ஐம்பது ஆண்டுகள் ஆனதை கனடா 150 என்ற முழக்கத்தோடு கொண்டாடுகிறார்கள். இது குறித்துத் தனிக் கட்டுரையை பின்னர் எழுதுவேன்.

     “எங்கள் நாட்டுக் கொடி இளமையான கொடி” என்று கூறினார் ஒரு கனடா குடிமகன். நான் எதுவும் புரியாமல் விழித்ததைக்கண்டு சிரித்தபடிக் கூறினார்: “எங்கள் நாடு சுதந்திரம் பெற்று நூற்று ஐம்பது ஆண்டுகள் ஆகின்றன என்றாலும்  எங்கள்  தேசியக்கொடி முதன் முதலில் பறந்தது என்னவோ 1965இல் தான்”

   

கனடா நாட்டின்  தேசியக்கொடி

வாருங்கள் கனடா நாட்டின் தேசியக்கொடியைச் சற்று அருகில் நின்று பார்ப்போம். கொடியின் நடுவில் வெண்ணிறம்.  இரு பக்கமும் அடர் செந்நிறம். அந்த வெண்ணிறப் பின்புலத்தில் பதினோரு முனைகளைக் கொண்ட ஒரு மேப்பிள்   இலை விரித்து வைக்கப்பட்ட நிலையில் உள்ளது. தேசிய மரமாகக் கருதப்படுவதும் நாடு முழுவதும் நீக்கமற நிறைந்திருப்பதுமான மேப்பிள் மரத்து இலைதான் அது.

   இந்தக் கொடிக்கென ஒரு தனி வரலாறும் உண்டு. இவர்கள் பெற்றுள்ள சுதந்திரம் நாம் பெற்றதுபோல் பூரண சுதந்திரம் அன்று. “நீங்கள் விரும்பியதைச் செய்யலாம். ஆனால் கடைசியில் எங்களிடம் ஒரு வார்த்தை சொல்லிவிட்டுச் செய்யுங்கள்” என்ற நிபந்தனையுடன் சுதந்திரம் கொடுத்தார்கள். இன்றும் குடியாட்சியுடன் கூடிய முடியாட்சிதான் நடக்கிறது. பாராளுமன்றத்தில் எந்தச் சட்டத்தை நிறைவேற்றினாலும் கடைசியில் இங்கிலாந்து பேரரசிதான் ஒப்புதல்தர வேண்டும்.

    இப்படிப்பட்ட இரண்டுங்கெட்ட சுதந்திரம் பெற்றதால் தொடர்ந்து யூனியன் ஜாக் எனப்படும் பிரிட்டிஷார் கொடியே கனடாவில் பறந்தது. தமக்கென ஒரு தனிக்கொடி வேண்டும் என்று 1925 வாக்கில் அன்றைய பிரதமர் வில்லியம் லியான் முன் மொழிந்தாலும் ஆங்கில ஆட்சியின் விசுவாசிகள் பலரும் அதை வழிமொழியவில்லை. இந்த விவகாரம் 1944 வரை கிணற்றில் போட்ட கல்லாகக் கிடந்தது.

    1945இல் அமைக்கப்பட்ட பாராளுமன்ற கொடிக் குழுவும் 1962 வரை தூங்கி வழிந்தது. “என்னைத் தேர்ந்தெடுத்தால் தனிக் கொடி உருவாக்கித் தருவேன்” என்ற தேர்தல் வாக்குறுதியுடன் களத்தில் குதித்த லெஸ்டர் பியர்சன் 1963இல் புதிய பிரதமரானார். பொதுமக்களிடமிருந்து கொடிக்கான வடிவமைப்பைக் கோரினார். ஆயிரக் கணக்கில் வந்து குவிந்தன.

    பாராளுமன்றத்தில் இரண்டாண்டுகள் விவாதங்கள் நடந்தன. சிலர் கொடியின் நடுவில் பீவர் எனப்படும் சிறு முயல் போன்றதொரு விலங்கு இடம்பெற வேண்டும் என்றார்கள். வேறு சிலர் சிங்கம் இடம்பெற வேண்டும் என விரும்பினர். இன்னும் சிலர் நட்சத்திரங்கள் இருந்தாலே போதும் என்றனர். ஆனால் நீண்ட நெடிய விவாதத்திற்குப் பிறகு ஓட்டெடுப்பு எதுவும் இல்லாமல் ஒருமனதாக இப்போதுள்ள கொடி வடிவமைப்பை ஏற்றுக் கொண்டார்கள். 1965 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதத்தில் ஒட்டாவா பாராளுமன்றக் கட்டடத்தில் முதன் முதலில் கனடா நாட்டின் தேசியக்கொடி பறந்தது.

    கனடாவாழ் குடிமக்கள் தங்கள் வீட்டின் முன் தேசியக் கொடியை நாளும் பறக்கவிடுவதைக் கண்டு வியப்படைந்தேன். பொது மக்கள் தங்கள் கார்களில் தேசியக்கொடி பறந்தவண்ணம் வலம் வருகிறார்கள். அணியும் உடையில், தலைக்குப் போடும் தொப்பியில்  தேசியக் கொடியின் சாயல் பளிச்சிடுகிறது.

   

செடியிலே கொடி

நம் ஊரில் செடிகொடி உண்டு. இங்குதான் செடி கொடியாக இருப்பதைப் பார்த்தேன்! கொடியின் வடிவமைப்பில் பாத்தியமைத்து, வண்ணப்பூக்கள் பூக்கும் செடிகளைத் தேர்ந்தெடுத்து நெருக்கி நடவு செய்து காண்பவரின் கண்ணைக் கவரும் வகையில் செடிகளாலான கொடியை உருவாக்கியுள்ளனர்.

   சுதந்திர தினத்தன்று நாடாளுமன்றத்தில் மட்டுமன்று நாடு முழுவதிலும் உள்ள குடிமக்கள் இல்லங்களிலும் கொடியேற்றப்படுகின்றன. இந்த நல்ல பண்பை இவர்களிடமிருந்து நாமும் கற்றுக் கொள்ளலாமே.

    

எங்கள் வீட்டில் ஏற்றப்பட்ட தேசியக்கொடி

நான் பல ஆண்டுகளாக எங்கள் இல்லத்தில் சுதந்திர தினத்தன்றும், குடியரசு தினத்தன்றும் கொடியேற்றி வருகிறேன். பக்கத்து வீட்டுக்காரர்கள் ஒரு மாதிரியாகப் பார்ப்பார்கள். அதைப்பற்றி நான் கவலைப்படுவதில்லை.

  விமானம் ஏறுமுன் என்னுடைய துணிமணிப் பெட்டியில் முதலில் எடுத்து வைத்தது நம் தேசியக் கொடியைத்தான். வருகிற ஆகஸ்ட் பதினைந்தாம் நாள் இங்கே ஒட்டாவா நகரில் உள்ள எங்கள் இல்லத்தில் நம் தேசியக் கொடி பட்டொளி வீசி பறக்கும்.

என் வழி தனி வழி..

முனைவர் அ.கோவிந்தராஜூ

கனடாவிலிருந்து