கொரோனா கொடுத்த புதிய வாய்ப்புகள்

   “கொரோனா பல புதிய வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்தித் தந்துள்ளன. அவற்றை நாம் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும்” என்று பிரதமர் மோடி கூறினார். அது குறித்துச் சிந்தித்ததன் விளைவே இப்பதிவு.

   நாம் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் சில மாற்றங்களை அண்மைக் காலத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப் பழகிவிட்டோம்.

இப்போது முகக்கவசம் அணிவது வழக்கமாகிவிட்டது.

தன்சுத்தம் பேணுவதில் ஆர்வம் காட்டத் தொடங்கிவிட்டோம்.

தனிமனித இடைவெளி அவசியம் என்பதை உணரத் தொடங்கிவிட்டோம்.

பணம் காசைத் தொடுவதைத் தவிர்த்துக் கைப்பேசி மூலம் பணப்பரிமாற்றம் செய்வதே நன்று என ஏற்றுக் கொண்டோம்.

அலுவலக வேலையை வீட்டிலிருந்து செய்வது வாடிக்கையாகிவிட்டது.

உணவு விடுதிக்குச் சென்று உண்ணும் வழக்கம் மறந்துவிட்டது; மறைந்துவிட்டது.

பழையபடி கோயில்களில் எளிமையாக திருமணம் நடத்துவது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட நடைமுறை ஆகிவிட்டது.

வீட்டின் பூஜை அறைக்கு முக்கியத்துவம் அதிகமாகிவிட்டது.

மனிதர் மரணம் கூட அமைதியாக அனுசரிக்கப்படுகிறது. வெறுங்கூட்டமும் வெற்று ஆர்வாரமும் தவிர்க்கப்படுகிறது.

மருத்துவர்கள் பயன்படுத்தும் காப்புடை தயாரிப்போர், முகக்கவசம், கிருமி நாசினி, அகச்சிவப்பொளி வெப்பமானி தயாரிக்கும் கார்ப்போரேட் நிறுவனங்கள் காற்றுள்ளபோதே தூற்றிக்கொள்ளத் தொடங்கிவிட்டன.

   இந்த வரிசையில் மிக முக்கியமான மாற்றம் என்பது காணொளிக்காட்சி வாயிலாக காரியங்களைச் செய்யப் பழகியது ஆகும்.

  இன்று காணொளிக்காட்சி மூலம் நடந்த பிஎச்.டி பட்டப் பேற்றுக்கான ஒரு பொது வாய்மொழித் தேர்வில் என் இல்லத்தில் இருந்தவாறு நானும் பங்கேற்றேன்.

   ‘கொல்லிமலை வரலாறும் வழிபாட்டு முறைகளும்’ என்னும் தலைப்பில் ஆய்வு செய்த கரூர் ஸ்ரீ சாரதா கல்லூரி மாணவி திருமதி இரா. ஹேமா நாமக்கல்லில் வசிப்பவர். புறத்தேர்வாளர் தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த முனைவர் ப.இராஜேஸ் தஞ்சையிலிருந்து தன் வீட்டிலிருந்து வாய்மொழித் தேர்வை அருமையாக நடத்துகிறார். நெறியாளர் முனைவர் சு.இளவரசி கரூரிலிருந்து ஒருங்கிணைக்கிறார். முன்னரே திட்டமிட்டபடி, சரியாக காலை பதினொன்று மணிக்குத் தேர்வு தொடங்குகிறது. ஆய்வாளர், ஆர்வலர், பேராசிரியர் என நாற்பது பேர்கள் இணையவழியில் இணைகிறார்கள்; வினா தொடுக்கிறார்கள்; ஆய்வாளர் இயல்பாகவும் பொருத்தமாகவும் விடையளிக்கிறார். பின்னர் புறத்தேர்வாளர் சில வினாக்களைத் தொடுக்கிறார். ஆய்வாளர் அளித்த விளக்கத்தில் நிறைவடைந்ததும் தேர்வினை நிறைவு செய்கிறார்.

   இந்தக் காணொளிக்காட்சி  முறையில் யாருக்கும் அலைச்சல் இல்லை; பல்கலைக்கழகத்துக்குப்  பணச்செலவு இல்லை; புறத்தேர்வாளரை வரவேற்று, உரிய வகையில் உபசரித்து அனுப்பிவைக்கும் வரை ஆய்வு நெறியாளருக்கு ஏற்படும் மன உளைச்சல் இல்லவே இல்லை. ஆய்வாளருக்கு அறவே பணச்செலவு இல்லை. சாதாரணமாக இது போன்ற சமயங்களில் சிற்றுண்டி, மதிய உணவு வகையில் குறைந்தது மூவாயிரம் ரூபாய் செலவாகும். மேலும், நேரடியாக நடக்கும் இப்படிப்பட்ட நிகழ்வில் உள்ளூரைச் சேர்ந்த சிலரே பங்கேற்பர். ஆனால் இணையவழியில் மாநிலத்தின் எல்லா ஊர்களிலிருந்தும் பங்கேற்கின்றார்கள்.

   இதில் கூடுதலாக ஒரு வசதி உண்டு. சொன்னால் சிரிப்பீர்கள். இருந்தாலும் சொல்கிறேன். என் மனைவியின் வேண்டுகோளை ஏற்று இடையில் சென்று பாத்திரங்களை விளக்கி வைத்துவிட்டு மீண்டும் வாய்மொழித் தேர்வில் பங்கேற்றேன்.

    இந்த மாற்றம் கொரோனா தந்த புதிய வாய்ப்பல்லவா? கெட்டதிலும் ஒரு நல்லது நடக்கும் என்பது கிராமத்துப் பழமொழி. அந்த வகையில் கொரோனவால் கிடைக்கும் நன்மைகளை ஏற்றுக்கொள்வோம்.