விழி நிறைய விடை பெறுகிறோம்

   கனடாவில் எங்கள் அருமை மகள் செல்வி புவனாவுடன் ஐந்து மாதங்கள் வசித்தோம். அவள் காட்டிய அன்பில் திளைத்தோம். ஐந்து மாதங்கள் ஐந்து மணித்துளிகளாய் பறந்து விட்டன. இன்று விடை பெறும் நாள். “அப்பா, இது உங்களுக்கும் அம்மாவுக்குமான விமான டிக்கெட்” என்று சொன்னபடி அச்சியந்திரம் துப்பிய பயணச் சீட்டைக் கொடுத்தாள். அதில் உள்ள விவரங்களைச் சரிபார்க்கும்போதே விழிகளும் மனமும் நிறைந்தன; கண்ணீராலும் நினைவுகளாலும். 

    

  இன்று அதிக தூரம், அதிக நேரம்  நடக்கிறேன். நான் நாளும் பார்த்து, பேசிப் பழகிய ஒப்பிலாப் பேரழகுடன் ஓட்டமும் நடையுமாய் ஓடும் ஒட்டாவா ஆறு, அதில் நீந்தி மகிழும் கனடா வாத்துகள், நாரைகள், கடற்காகங்கள் அனைத்தையும் மீண்டும் ஒருமுறை கண்ணாரக் கண்டு விடைபெறுகிறேன்.

   ஆற்றங்கரையில் வயதுக்கு வந்த இளம்பெண்ணைப் போல வளர்ந்து எழில் கொஞ்சும் மரக்கூட்டங்களைப் பார்த்துக் கையசைத்து விடைபெறுகின்றேன்.

   ஆற்றைப் பார்த்தவாறு அழகுற அமைக்கப்பட்டிருந்த ஓர் இருக்கையில் அமர்ந்து பழகிய அழகிய விழுமிய மாமனிதர்களை எல்லாம் கைப்பேசி வழியே அழைத்து அவர்களை விட்டுப் பிரிவதைத் தட்டுத் தடுமாறியபடி சொன்னேன்.

  என்னை முதன் முதலில் கைப்பிடித்து அழைத்துச் சென்று காடுகளையும் குன்றுகளையும் சுற்றிக்காட்டிய நண்பர் முருகானந்தம்,  அவர்தம் அன்புத் துணைவியார் விருந்தோம்பல் திலகம் லதா முருகானந்தம், அமுது படைத்து அன்பு காட்டிய அருமைப் பெண்மணி ஜெயா கணேசமூர்த்தி, தமிழ்ச் சங்க நிகழ்வில் தலைமையேற்க வைத்த ஆற்றல்சார் அம்மணி அனிதா வருண், தமிழ் ஆர்வலர் சுந்தரமூர்த்தி, 
டொரண்டோவில் பார்த்துப் பழகிய எழுத்தாளர் அகில், பேராசிரியர் நா.சுப்பிரமணியன், பேராசிரியர் சு.பசுபதி, மருத்துவர் இரா.இலம்போதரன் ஆகிய அனைவரிடமும் பேசி நன்றி பாராட்டி விடை பெற்றேன்.

    அவ்வப்போது நான் பதிவிட்ட நாற்பது பயணக் கட்டுரைகளைப் படித்தும், பகிர்ந்தும், பின்னூட்டம் இட்டும் உற்சாகப்படுத்திய வலைப்பூ நண்பர்கள், முகநூல் நண்பர்கள், வாட்ஸப் தோழர்கள் அனைவருக்கும் நெஞ்சார்ந்த நன்றி. சில கட்டுரைகளை வெற்றிமுனை மாத இதழில் வெளியிட்டுச் சிறப்பித்த அதன் முதன்மை ஆசிரியர் நீதிபதி மூ.புகழேந்தி, ஆசிரியர் முனைவர் மோ.பாட்டழகன் ஆகியோரை இத் தருணத்தில் நன்றியுடன் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.

  இங்கே இளைய மகளும் எங்கள் குடும்பத்தில் ஒருவர் எனச் சொல்லத்தக்க தம்பி இளம்பொறியாளர் குமரேசனும் பயண ஏற்பாட்டிற்கு உறுதுணையாக உள்ளார்கள்.

      இந்த ஐந்து மாதங்களில் ஆறுகள், காடுகள், குன்றுகள், குளங்கள், நாடு நகரங்கள் என எல்லா இடங்களிலும்  பல சமயங்களில் தனியாளாய்ச் சுற்றித் திரிந்தேன். ஆனால் கசப்பான அனுபவம் எனச் சொல்லும்படியாய் ஒன்றுகூட இல்லை. எங்கும் தூய்மையானக் காற்றும் தண்ணீரும் இருப்பதால் எமக்கு நோய்நொடி என்பது எள்ளளவும் வந்ததில்லை. அதற்கு இந்த நாட்டில்  நடக்கும் நல்லாட்சியே காரணம்.

   இப்படி வகுத்தான் வகுத்த வகையால், கனடா பயணத்தை இனிதே நிறைவு செய்து, இனிமையான நினைவுகளுடன் அமெரிக்காவை நோக்கிப் பறக்க ஆயத்தமாகிறோம்.

இன்று கனடா; நாளை அமெரிக்கா.

     அங்கே எங்கள் பெரிய மகள் டாக்டர் அருணாவும் மாப்பிள்ளை சிவ கணேஷ் அவர்களும் ஆசை ஆசையாய் எங்களை அன்புடன் வரவேற்பதற்குப் பூங்கொத்துடன் காத்திருக்கிறார்கள்.

வாழ்க கனடா! வளர்க அதன் புகழ்!

...............................

முனைவர் அ. கோவிந்தராஜூ,

கனடாவிலிருந்து.