காலமாகிப் போன கடிதம் எழுதும் கலை

     கைபேசி கைக்கு வந்ததும் கடிதம் எழுதும் வழக்கம் கடிதில் மறைந்து வருகிறது. கடிதம் எழுதுவது என்பது ஒரு கலை. நகைச்சுவை, வருத்தம், வியப்பு, அச்சம், பெருமிதம், சினம், மகிழ்ச்சி அழுகை என்னும் எண்வகை மெய்ப்பாடுகளையும் சரியான விகிதத்தில் வெளிப்படுத்துவன கலைகள். அப்படியே கடிதம் எழுதும்போதும் நாம் நம் அன்பை, பாசத்தை, மகிழ்ச்சியை, மனக்கவலையை, விருப்பை, வெறுப்பைத் தெரிவிக்கும் வகையில் சொற்களைத் தேர்ந்தெடுத்துத் தகுந்த நிறுத்தல் குறியிட்டு எழுதி அனுப்புகிறோம். கடிதத்தைத் தொடங்கும்போது இடப்படும் விளிச்சொல்லும், மடலை முடித்து எழுதப்படும் முடிப்புச் சொல்லும் மிக முக்கியம். இந்த வரைமுறைகளெல்லாம் இன்றைய இளைஞர்க்குத் தெரியாது.

    

  சில கடிதங்கள் ஒருவரது தலைவிதியைக்கூட மாற்றிவிடும். “தம்பி சரியாகப் படிக்காமல் திரிகின்றான். உடனே அழைத்துச் சென்று உங்களுடன் வைத்துப் படிக்க வைக்கவும்.” என்று என் நடு அண்ணன் கோவையில் பேராசிரியராகப் பணியாற்றிய என் பெரிய அண்ணனுக்கு எழுதிய கடிதம்தான் என் வாழ்வில் திருப்பத்தை ஏற்படுத்தியது. மடல் எழுதிய நடு அண்ணனையும். அம்மடலுக்கு மதிப்பளித்து எனது துடுக்கையடக்கும் விதத்தில் தூரத்து ஊர் பள்ளியில் சேர்த்துப் படிக்க வைத்த  என் பெரிய அண்ணனையும் நாளும் நன்றியோடு நினைத்துப் பார்ப்பதுண்டு.

    நானும் எனது அருமை நண்பர் மைசூருவில் வசிக்கும் பொறியாளர் சந்திரமவுலீஸ்வரனும் இளமையில் வெவ்வேறு கல்லூரிகளில் படித்தபோது ஆங்கிலப் புலமையை வளர்த்துக் கொள்வதற்காக ஒரு வழியைக் கண்டுபிடித்தோம். வாரம் தவறாமல் நீண்ட மடல்களை ஒருவருக்கொருவர் எழுதுவது, அதையும் ஆங்கிலத்தில் எழுதுவது என முடிவு செய்து முயற்சியில் இறங்கி முழு வெற்றியடைந்தோம். இப் பயிற்சியானது  பின்னாளில் டாக்டர் செ.சைலேந்திரபாபு எழுதிய ஆங்கில நூல்களை மொழிபெயர்த்து வெளியிட எனக்குப் பெரிதும் கைகொடுத்தது.  

     தனிப்பட்ட ஒருவருக்கு எழுதப்படும் கடிதம் அதில் எழுதப்படும் கருத்து அனைவருக்கும் ஏற்புடையதாகும்போது அல்லது பயன்படும்போது  அது இலக்கியத் தகுதியைப் பெற்றுவிடுகிறது. இப்படித்தான் கடித இலக்கியம் என்னும் தனிப்பிரிவே தமிழில் முகிழ்த்தது.

     பேராசிரியர் மு.வரதராசன் அவர்கள் எழுதி வெளியிட்ட அன்னைக்கு, தம்பிக்கு, தங்கைக்கு, நண்பர்க்கு என்னும் நூல்கள் கடித இலக்கிய வகையைச் சார்ந்தவை. தம் மாணவர்க்கு நீண்ட மடல்கள் எழுதும் வழக்கமுடையவர் மு.வ. எனக்குப் பேராசிரியர் சொ.அரியநாயகம் உள்ளிட்ட என் ஆசிரியர்கள் எழுதிய மடல்கள் என்னை நன்னெறிப்படுத்தின. அவற்றைக் கோப்பில் இட்டு வைத்துள்ளேன்.

    இந்த வகையில் ஜவகர்லால் நேரு அவர்கள் தம் சிறைவாசத்தின்போது ஒன்பது வயதே நிரம்பிய மகள் இந்திராவுக்கு எழுதிய கடிதங்கள் உலகப்புகழ் வாய்ந்தவை. ஆங்கிலத்தில் எழுதப்பட்ட அக் கடிதங்கள் பின்னாளில் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட இந்திய மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு நூல் வடிவம் பெற்றன.

    “தந்தை மகளுக்கு எழுதிய கடிதங்கள்” என்னும் தலைப்பில், கே.ஆர்.வாசுதேவன் அவர்கள் மிக அருமையாகத் தமிழில் மொழியாக்கம் செய்துள்ள இந்நூலை, பூரம் பதிப்பகம் 1987 ஆம் ஆண்டு முதற்பதிப்பாக வெளியிட்டது. அதன்பின் பல பதிப்புகளைக் கண்டது அந் நூல்.

   அந்நூலுக்கு இந்திரா காந்தி எழுதியுள்ள அணிந்துரையில்,”என் தந்தையார் எனக்கெழுதிய கடிதங்கள் என்னிடம் புதிய தோற்றங்களை ஏற்படுத்தியதைப் போலவே, எல்லாக் குழந்தைகளிடத்தும் ஏற்படுத்தும்’ என வாக்குமூலம் ஒன்றை வழங்குகின்றார்.

    15.2.94 அன்று கோவை பாரதியார் பல்கலைக்கழகம் என்னை ஆட்சிப்பேரவை உறுப்பினராக நியமித்தது. அதன் நினைவாக இந்நூலை வாங்கி என் புதல்வியர் இருவருக்கும் பரிசிலாக அளித்தேன். (பரிசாக அன்று; போட்டியில் வெற்றிப்பெற்றோருக்கு அளிக்கப்படுவது பரிசு!). 114 பக்கங்கள் கொண்ட இந்நூலின் அன்றைய விலை ரூபாய் இருபத்தைந்து.

    இன்று (நவம்பர் 19) இந்திரா காந்தியின் பிறந்த நாளல்லவா? அதிகாலையில் எழுந்து, இல்ல நூலகத்தில் இருக்கும்  இந் நூலை மறுவாசிப்புச் செய்ததன் விளைவுதான் இப்பதிவு.

      உலகின் வரலாற்றை படம்பிடித்துக்காட்டும் இந்நூலை அனைவரும் படிக்க வேண்டும் என்பது என் விருப்பம்.