நாநலம் என்னும் நாகரிகம்

  உலகில் மிகப் பெரிய குடியரசு நாடு நம் நாடு. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் நமக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள உரிமைகளில் முதன்மையானது பேச்சுரிமை ஆகும். நம் நாட்டுடன் தொடர்புடைய யாரைப் பற்றியும், எதைப் பற்றியும் விமர்சிக்கலாம். ஆனால் அதற்கும் ஓர் எல்லையுண்டு என்பதை நாம் வசதியாக மறந்துவிடுகிறோம். நா என்னும் நல்ல கருவியை நச்சு வாளாக மாற்றி பிறர்மீது வீசிக் காயப்படுத்துவதில் ஓர் இனம்புரியாத மகிழ்ச்சி அடைகிறோம்.

   அண்மையில் நிகழ்ந்த ரஜனிகாந்த் அவர்களின் அரசியல் நிலைப்பாடு குறித்தான நம்மவர் கூறும் விமர்சனப் பேச்சுகள் வரவேற்கும்படியாய் இல்லை என்பது எனது கருத்தாகும். குடியரசு நாட்டில் எத்தொழில் புரிபவரும், பதினெட்டு வயதுக்குமேல் எந்த வயதினரும், சாதி, மத, இன, மொழி வேறுபாடின்றி எவரும் அரசியலில் நுழையலாம்.

   இப்படி இருக்க, தன் பெயரைக்கூட வெளிப்படுத்தும் துணிவில்லாமல் ஓர் ஐந்து நிமிடக் காணொளிக் காட்சியில் ரஜனிகாந்த் அவர்களைத் தன்  வாய்க்கு வந்த வகையில் வசைமழை பொழிந்து வாட்சப்பில் உலா வரச் செய்கிறார் ஒருவர். ரஜனிகாந்த் இரசிகர்கள் என்ன பாவம் செய்தார்கள்? அவர்களையும் விட்டு வைக்கவில்லை.

  அவர் சொன்னவற்றில் பீ சாப்பிடுகிறானா சாப்பாடு சாப்பிடுகிறானா மயிரைப் பிடுங்கினானா என்னும் வசைச் சொற்களை மட்டும் எழுதத் துணிந்தேன். அவர் திருவாய் மலர்ந்த மற்ற இழிச்சொல் தொடர்கள் பால் உறுப்புகளை எல்லாம் உள்ளடக்கியவை. எழுத்தில் எழுத இயலாது.

   பேசும்போது நாம் யார் எத்தகையவர் என்பதை நம்மை அறியாமல் வெளிப்படுத்துகிறோம் என்பது பலருக்கும் புரிவதில்லை. நல்ல பண்பட்ட குடும்பத்திலிருந்து முன்பின் தெரியாத ஒருவனுக்குக் கழுத்தை நீட்டிக் காலடி வைத்ததும் கணவன் கண்டபடி கெட்டவார்த்தைகள் பேசினால் அவளுக்கு எப்படி இருக்கும்! நரகலில் இல்லையில்லை நரகத்தில் கால் வைத்ததுபோல் உணர்வாள் எனச் சொல்லவும் வேண்டுமா?

    மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகையும் மணக்கும் என்று அறிஞர் அண்ணா சொன்னார். அதை எல்லாம் காற்றில் பறக்கவிட்டு வெகுநாளாயிற்று. வெள்ளைக்காரன் நம் காந்தியை எவ்வளவு திட்டித் தீர்த்திருக்கலாம்? அவ்வாறு செய்தாரில்லை. சிறைத்தண்டனை வழங்கியபோதுகூட, “மிஸ்டர் காந்தி” என அழைத்துதான் பேசினான்.

   நல்ல கனியிருப்ப நச்சுக் காய்களைக் கவர்வார் போல இன்று பலரும் பொதுவெளியில் பேசுகிறார்கள். இவர்களைப் பற்றி வள்ளுவர் என்ன சொல்கிறார்?

   ஊடகங்களில் பொதுவெளியில் பேசுவோர் மிகக் கவனமாக இருக்க வேண்டும். இல்லை என்றால் அவர்கள் பிறந்த குலத்தை ஐயுற வேண்டியிருக்கும் என்று எச்சரிக்கிறார். பரவலாக அறியப்படாத குறள் இது.

   நலத்தின்கண் நாரின்மை தோன்றின் அவனைக்

   குலத்தின்கண் ஐயப் படும்.

திருமந்திரத்தில் திருமூலர் கூறுகிறார்:

   யாவர்க்கும் ஆம் இறைவர்க்கு ஒரு பச்சிலை

   யாவர்க்கும் ஆம் பசுவிற்கு ஒரு வாயுறை

   யாவர்க்கும் ஆம் உண்ணும்போது ஒரு கைப்பிடி

   யாவர்க்கும் ஆம் பிறர்க்கு இன்னுரை தானே.

இன்னுரை பேசும் இனிய  நாகரிகத்தை இனி நாம்  பின்பற்றினால் மட்டுமே  செந்தமிழர் என மார்தட்டிக் கொள்ளலாம்.

இல்லையேல் கொடுந்தமிழர் என்னும் பெயர் நிலைத்துவிடும்.

............................

முனைவர் அ.கோவிந்தராஜூ, அமெரிக்காவிலிருந்து.