அமெரிக்காவின் அழகிய சந்திர கிரகணம்

   ஒருவன் குண்டூசிகளை எடுத்து நம் உடல்மீது குத்திக்கொண்டே இருந்தால் எப்படியிருக்கும்? அப்படி ஒரு குளிர் அதிகாலையில். காலை ஐந்து மணிக்கு எழுந்து குளிர் தாங்கும் உடையணிந்து காமிராவும் கையுமாக புறப்பட்டு, வெளியில் ஓடிப் பார்த்தால் அம்புலி மாமா என் கண்ணுக்கு அகப்படவே இல்லை. சுற்றிலும் உயர்ந்த கட்டடங்களும் மரங்களும் இருந்தால் எப்படித் தெரியும்?

  விட்டேனா பார் என்று எட்டி நடை போட்டேன். ஒரு திறந்த வெளியை நோக்கி நடந்தோடினேன். கண்டேன் நிலவைக் கண் குளிர.

   காமிராவை எடுத்து இயக்க முடியவில்லை. கை விரல்கள் விறைத்துப்போய் விட்டன. காரணம் கையுறைகளை எடுக்க மறந்தேன். உள்ளங்கைகளைத் தேய்த்துச் சூடாக்கிக் கொண்டு, ஒரு மணி நேரம் நடுங்கும் நாய்க் குளிரில் நின்று, எடுத்த படங்கள் சிலவற்றை வலைப்பூவில் பகிர்வதில் மகிழ்ச்சியடைகிறேன்.

   இந்தக் குளிரிலும் மனத்தில் ஒரு கவிதை ஊற்றாகப் பெருக, அதையும் உங்கள் சிந்தனைக்கு விருந்தாகப் படைக்கிறேன்.

       சந்திர கிரகணம்

  பல விகற்ப பஃறொடை வெண்பா

சுற்றுகிற சூரியனைச் சுற்றுமே பூமியும்

பூமிதனைச் சுற்றும் நிலவென் றறிக.

நிலவு கதிரவன் நில்லாத பூமி

விலகாது சற்றே விளங்குநேர்க் கோட்டில்

நடுவிலே பூமியோர் நந்தியாய் நின்று

தடுக்கும் கதிரோன் தருநல் ஒளியை

பொருளிலார் வாடி வதங்கிடல் போல

இருளடைந் தேகும் நிலா.

ஆண்டுகள் நூற்றைம் பதுகழிய வானிலே

ஆண்டோர் அதிசயம் ஈங்குளோர் காண்பார்

இரண்டா யிரத்துப் பதினெட்டாம் ஆண்டில்

இரவில் முழுமதி மூன்று.

முனைவர் அ.கோவிந்தராஜூ,

அமெரிக்காவிலிருந்து.