வைரத்தைக் கொச்சைப் படுத்தும் வைரமுத்து

  திரைப்படங்களுக்குப் பாட்டெழுதும் வைரமுத்து அவர்கள் இன்று(8.1.18) தினமணியில் தமிழை ஆண்டாள் என்னும் தலைப்பில் ஒரு நெடுங்கட்டுரையை (கொடுங்கட்டுரையை) எழுதியுள்ளார். வழக்கம்போல் சொற்சிலம்பம் ஆடியுள்ளார்.

  ஐந்தாம் வகுப்பு மாணவன் பசுமாடு பற்றிய கட்டுரை எழுதிய கதையாக அமைந்து படிப்போரைப் பரவசப்படுத்துகிறது. (தமிழாசிரியர் பசுமாட்டைப் பற்றி ஒரு கட்டுரை எழுதச் சொல்ல, தென்னை மரத்தைப்பற்றி விரிவாக எழுதிவிட்டு, அந்தத் தென்னை மரத்தில் பசுமாடு கட்டப்பட்டிருந்தது  என முடிவுரை எழுதினானாம்!)

 வடமொழிச் சொற்களைக் கலந்து எழுதுவது என்பது பெருமையா? கட்டுரையைப் படித்தபோது கண்ணில் பட்ட பிறமொழிச் சொற்கள் பல; அவற்றுள் சில: மனோகரமானது, யக்ஞம், வாத்சல்யம், செளலப்பியம், வர்க்க பேதம், புருஷார்த்தங்கள், ரூபம், ஜீவர், பாஞ்ச சன்யம், அர்ச்சாவதாரம், விக்கிரகம், ஸ்ரீதனம்.

   “குலசேகரப் பெருமாள் தமது புத்ரி சோழவல்லி.....” என்று எழுதுகிறார். மகள் என்னும் சொல்லைப் பயன்படுத்தினால் என்ன குறைந்துவிடும்? இதைப் படிக்கும்போது தமிழுக்கு எதிரி தமிழர்தாம் என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

இது ஒருபக்கம் இருக்கட்டும்.

    “எட்டாதன எட்டுவதற்கும் கிட்டாதன கிட்டுவதற்கும் மனிதகுலத்தின் முதல் மூலதனம் நம்பிக்கை மீது கொள்ளும் நம்பிக்கைதான்”  என்னும் செய்தியை ஆண்டாள் விட்டுச் சென்றதாக கட்டுரையின் முடிவுரையில் குறிப்பிடும் வைரமுத்து,  ஆண்டாள் தன் கனவில் கண்ணனுடன் கலவியில் ஈடுபட்டதாக கண்டுபிடித்துக் கூறியிருக்கிறார். இதற்கும் ஒரு படி மேலாக, “பெருமாளுக்காக முந்தி விரிக்கத் தலைப்பட்டவள்” என்று கொச்சையாக விமர்சிக்கிறார். “கன்னி கழியாத ஒரு பெண்ணின் பாலியல் உரையாடலுக்கு எது அடிகோலியது?” என்று ஆராய்கிறார். இதற்காக அவருக்கு ஏதேனும் ஒரு பல்கலைக்கழகம் மதிப்புறு முனைவர் பட்டத்தை வழங்கினால் நல்லது.

    ஆண்டாள் தன் பாடல்களில் கொங்கை போன்ற சொற்களைப் பயன்படுத்தியதன் மூலம் பாலியல் விடுதலைக்காகப் பாடிய பெண் என்று பாராட்டுகின்றார். இந்தக் கண்டுபிடிப்புக்காக யாராவது அவருக்கு மதிப்புறு முதுமுனைவர் பட்டத்தை வழங்கலாம்.

    ஆண்டாளின் பிறப்புக் குறித்த செய்தி அதாவது அவளது சாதி குறித்தச் செய்தி கிடைக்காதது குறித்து மிகவும் வருந்துகிறார் வைரமுத்து.

   எட்டாம் நூற்றாண்டில் பிறந்து, பன்னிரு ஆழ்வார்களில் ஒரே பெண் ஆழ்வாராக உயர்ந்து வாழ்ந்தவளுடைய சாதி குறித்து ஆயிரத்து இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு வினா எழுப்புகிறார் இவர். அவளை எடுத்து வளர்த்த பெரியாழ்வார் கூட அதைப்பற்றிக் கவலைப்படவில்லை. ஆனால் வைரமுத்து ஏன் கவலைப்படுகிறார் என்பதுதான் எனக்குப் புரியவில்லை.

  வாழ்ந்து முடிந்த அல்லது வாழுகின்ற ஒருவரின் பிறப்பு, சாதி குறித்து மூக்கை நீட்டித் துழாவுவது தேவையற்றது; அநாகரிகமானதும் கூட.

    போகிற போக்கில், ஆண்டாள் திருவரங்கத்தில் வாழ்ந்த தேவதாசி என்று ஆதாரத்துடன்(?) திருவாய் மலர்ந்துள்ளார். தமிழை ஆண்டாள் என்னும் தலைப்புக்கும் இதற்கும் என்னதான் பொருத்தம் இருக்கிறது?

   வைரமுத்து ஆண்டாளைப் போற்றுகிறாரா? புழுதி வாரிப் போட்டுத் தூற்றுகிறாரா? ஒன்றும் புரியவில்லை. 

   ஆண்டாள் பாடல்கள் நாயகன் நாயகி பாவத்தில் அமைந்தவை என்பது காலம் காலமாக இருந்துவரும் கருத்து. அடியார்கள் தம்மை நாயகியராய்க் கருதி, இறைவனை நாயகனாய் எண்ணி, காதலால் கசிந்துருகிப் பாடுவது என்பது வழிபாட்டிலக்கிய மரபு. வைரமுத்துவுக்கும் இது தெரியும். தெரிந்தும் ஏன் இப்படிக் குழப்புகிறார்?

  இன்றும் இளம்பெண்கள், இல்லத்தரசியர் மார்கழி மாதத்துக் காலைவேளையில் திருப்பாவையை இறை மணம் கமழ ஓதுகிறார்கள். இனி இவை பாலியல் சாயம் பூசப்பட்ட திரைப்பட பாடல்கள் போன்றவை என்று எண்ணிப் பார்க்கத் தொடங்கிவிடுவார்களோ என்பதுதான் என் கவலை.

வைரமுத்துவின்கட்டுரைhttp://webpcache.epapr.in/index.php?in=http://cache.epapr.in/1496595/f1f99e6f-e7d1-492c-b639-d09dac8d3142/1400x2120-700x706/2x3.png

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

முனைவர் அ. கோவிந்தராஜூ, அமெரிக்காவிலிருந்து